Zestaw do domowej rehabilitacji FitMi zapewnił mi możliwość kontynuowania rehabilitacji po udarze bez dalszych zakłóceń. Aplikacja została zainstalowana na tablecie z ekranem dotykowym. Dlatego jest dla mnie po prostu łatwe, aby uruchomić aplikację i wybrać ćwiczenia – do wyboru tułów / noga / ręka / dłoń. Do udaru mózgu dochodzi wtedy, gdy część komórek tego narządu nie otrzymuje dostatecznej do funkcjonowania ilości krwi. Prowadzi to do niewystarczającego natlenowania i odżywienia komórek mózgu, a w konsekwencji do ich obumarcia. Leczenie pacjentów po udarze wymaga podejścia holistycznego i interdyscyplinarnego, a niezbędną jego częścią jest fizjoterapia. W artykule przedstawiamy, jaki jest cel rehabilitacji po udarze i jaki sprzęt można wykorzystać. Udar mózgu – niedokrwienny oraz krwotoczny Ze względu na mechanizm powstawania możemy wyróżnić dwa główne rodzaje udarów mózgu: niedokrwienny oraz krwotoczny. Udar niedokrwienny spowodowany jest niedrożnością tętnicy zaopatrującej mózg w krew, natomiast krwotoczny wynaczynieniem krwi poza tętnicę, nazywany jest też przez to wylewem. Bardziej zagraża życiu i zdrowiu pacjenta, bo – poza niedotlenieniem neuronów – dochodzi do ucisku tkanki mózgowej przez rozlewającą się w niej krew, a tym samym do zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego. Udar niedokrwienny występuje częściej (w ok. 4/5 przypadków), przeważnie lepiej rokuje, tzn. jest mniej groźny dla życia pacjenta niż udar krwotoczny (ok. 1/5 przypadków), który aż w 50% kończy się śmiercią pacjenta. Konsekwencje udaru mózgu Każdy rodzaj udaru wymaga natychmiastowej reakcji w postaci jak najszybszego przewiezienia pacjenta do szpitala, najlepiej na oddział specjalizujący się w leczeniu udarów. Komórki mózgu zaczynają umierać już po 4 minutach niedotlenienia, dlatego by tego uniknąć, trzeba natychmiast podjąć działanie. Im wcześniej się to stanie, tym większe są szanse na całkowite wyleczenie pacjenta. Niestety nie zawsze możliwe jest uniknięcie negatywnych następstw udaru mózgu. Najczęstszymi konsekwencjami są: niesprawność ruchowa, połowiczne zaburzenia czucia, zaburzenia mowy (afazja), zaburzenia widzenia. Nieco rzadziej skutkiem udaru mózgu mogą być również: apraksja (niezdolność do wykonywania złożonych i wcześniej wyuczonych precyzyjnych i zamierzonych ruchów/gestów), amnezja, dysfagia (zaburzenia połykania), zaburzenia zachowania (poznawcze) oraz nawet zaburzenia psychiczne. Mnogość zaburzeń które są spowodowane przez udary, wymaga podejścia holistycznego oraz interdyscyplinarnego do leczenia pacjentów. W postępowaniu z chorym muszą znaleźć się: terapia logopedyczna, zajęciowa, pomoc psychologiczna, leczenie neurologiczne, leczenie okulistyczne, postępowanie fizjoterapeutyczne. Fizjoterapia po udarze mózgu Praca fizjoterapeuty z pacjentami po udarze ma na celu przede wszystkim poprawę sprawności ruchowej. Pacjenci mają problemy z wykonywaniem czynnego ruchu celowego (utrudnienie lub niemożność), upośledzoną równowagę czy pionizację ciała. Odpowiedzialne za to są: niedowłady (osłabienie siły mięśniowej) lub porażenie jedno- lub obustronne; wzmożone napięcie mięśniowe (spastyczne), brak lub zaburzenie odruchów skórnych, zaburzenia równowagi, zaburzenia czucia głębokiego. Choroba bardzo często dotyka jedną z kończyn (górną lub dolną) lub w cięższych przypadkach całą połowę ciała. Szczególnie dotkliwe dla pacjentów jest utracenie sprawności w obrębie ręki, zwłaszcza gdy jest to kończyna dominująca. Spastyczne napięcie pojawiające się jako skutek udaru uniemożliwia lub znacznie utrudnia samoobsługę i najprostsze czynności dnia codziennego. Aby przywrócić pacjentom funkcje utracone na skutek udaru, fizjoterapia posługuje się metodą PNF, czyli proprioceptywnym nerwowo-mięśniowym torowaniem ruchu. Metoda ta skupia się na odczuwaniu własnego ruchu (propriocepcji), odtwarzaniu i reedukacji właściwych wzorców ruchowych. W terapii często wykorzystuje się drobny sprzęt do zamykania łańcuchów kinematycznych czy też do wspierania czucia głębokiego. Tym sprzętem mogą być taśmy MVS, poduszki pneumatyczne, piłki gimnastyczne. W ostatnich latach do dyspozycji fizjoterapeutów pojawił się robot do rehabilitacji ręki Fourier Intelligence M2 , który pomaga w terapii na wielu płaszczyznach. W wielu przypadkach we wczesnych etapach terapii po udarze, dysfunkcje pacjenta uniemożliwiają wykonywanie jakiegokolwiek ruchu czynnego w dotkniętej chorobą kończynie. Wykorzystanie robota Fourier Intelligence M2 daje możliwość odciążenia fizycznego terapeuty. Robot do rehabilitacji ręki Fourier Intelligence M2 Taśma rehabilitacyjna MoVes FIT Band 2,5 m (pastelowe kolory) Taśma rehabilitacyjna MoVes-Band 1,5 m Robot pomaga w utrzymaniu wysokiego skupienia pacjenta na wykonywanej czynności, dzięki ciekawemu interfejsowi i wykorzystaniu gier zręcznościowych do uatrakcyjnienia treningu. Pacjent skupia się na zadaniu, a terapeuta może korygować postawę pacjenta. Dzięki zaawansowanemu systemowi wiele danych może zostać zapisanych, zatem można je wykorzystać do oceny postępów terapii pacjenta. Robot Fourier Intelligence M2 jest nie tylko urządzeniem terapeutycznym, ale dzięki zaawansowanym funkcjom także urządzeniem diagnostycznym. Żeby lepiej zapoznać się z funkcjonalnością robota, zapraszamy do obejrzenia filmiku z naszym specjalistą:  W razie pytań o sprzęt rehabilitacyjny zachęcamy do kontaktu z naszymi fizjoterapeutami. Po zaczepieniu taśmy na drabince gimnastycznej, trzepaku, drzewie, słupie czy haku można ćwiczyć do woli w rozmaitych pozycjach. Taka uniwersalność taśmy TRX potrzebna była amerykańskim żołnierzom na misjach i w bazach wojskowych za granicą. Ćwiczenia z taśmą TRX mogą być zarówno niezwykle proste, jak i nieco bardziej Jak znów chodzić po udarze w 5 prostych krokach. Rehabilitacja po udarze Widziany przez: 14631, Nauka ponownego chodzenia - rehabilitacja po udarze mózgu i przy niedowładzie pomoże Ci odzyskać niezależność. Może to być długi proces, ponieważ chodzenie jest złożonym zadaniem, które wymaga współpracy wielu różnych grup mięśni i poprawy sprawności mózgu - neuroplastyczność. Uczenie się, jak znów chodzić po udarze mózgu to pewien proces ale przeważnie osiągalny. Dzięki tzw. neuroplastyczności mózgu możemy tego się nauczyć od nowa! Aby pomóc ci stanąć na nogi i chodzić (!), ten artykuł poprowadzi Cię przez kolejne etapy / kroki, które musisz wykonać, aby przejść się ponownie po udarze. 1. Rehabilituj stopy i nogi Twoje stopy i mięśnie nóg są oczywiście podstawą chodzenia. Aby chodzić, musisz postawić jedną stopę przed drugą itd.... Jednak wiele osób, które przeżyły udar, ma trudności z poruszeniem jedną nogą, a niektórzy, którzy przeżyli, cierpią na schorzenie zwane opadaniem stopy (tzw. OPADAJĄCA STOPA), co wiąże się z trudnościami ze zgięciem grzbietowym (uniesienie przedniej części stopy).Aby odzyskać zdolność do korzystania z tych mięśni, musisz wykonywać ćwiczenia z opuszczania nóg i stóp, aby ponownie przetorować (nauczyć tego) swój mózg. 2. Pracuj nad równowagą i tułowiem i ćwicz, i ćwicz, ĆWICZ! Równowaga jest również niezbędna do ćwiczeń stóp i nóg, dobrym pomysłem jest wykonywanie ćwiczeń to obejmować stanięcie na jednej nodze przez kilka minut dziennie lub chodzenie tzw. stopa za stopą. I nie zapomnij o swoim tułowiu!Posiadanie silnego tułowia jest niezbędne do zachowania równowagi podczas chodzenia. Dodaj więc kilka podstawowych ćwiczeń do swojego programu / terapii rehabilitacji po udarze. 3. Połącz umysł z mięśniami Ćwiczenia rehabilitacyjne będą chlebem powszednim twojego programu rehabilitacji po więcej ćwiczysz mięśnie, tym więcej siły i koordynacji zyskasz. Ćwiczenie pomaga aktywować neuroplastyczność, mechanizm, za pomocą którego mózg sam się przekręca i uczy nowych umiejętności. Im więcej powtarzasz ćwiczeń rehabilitacyjnych, tym silniejsze stają się nowe połączenia w twoim kiedy pracujesz nad wzmocnieniem stóp, nóg i rdzenia, koniecznie spróbuj ćwiczyć z DUŻĄ ilością powtórzeń. 4. Upewnij się, że Twoje widzenie i świadomość przestrzenna działają prawidłowo Dobre widzenie i świadomość przestrzenna są również ważne podczas być w stanie zobaczyć, dokąd zmierzasz, i dostrzec wszelkie nierówności lub przeszkody na swojej drodze. Więc jeśli masz problemy ze wzrokiem po udarze, możesz potrzebować terapii wzroku, aby poprawić widzenie, zanim będziesz mógł bezpiecznie chodzić. Powinieneś także zdawać sobie sprawę ze stanu zwanego zaniedbywaniem widzenia strony, który może powodować, że pacjenci z udarem mózgu są całkowicie nieświadomi ich dotkniętej strony - a także nieświadomi tego, że nie są świadomi!|Może to być niebezpieczne, gdy idziesz, ponieważ możesz wpaść na rzeczy i zranić się - a my tego nie chcemy!Zazwyczaj twój lekarz lub terapeuta poinformuje cię, jeśli masz jednostronne zaniedbanie, a opiekun również będzie mógł to zauważyć. 5. Wypróbuj szkolenie specyficzne dla zadania Być może najlepszym sposobem na poprawienie marszu jest „trening dostosowany do zadania”, który w zasadzie oznacza ćwiczenie chodzenia, aby być lepszym! Twój mózg jest coraz lepszy w tym, co wielokrotnie ćwiczysz, a cóż, ćwiczenie chodzenia jest świetnym sposobem na poprawę chodzenia. Jeśli używasz chodzika lub laski, jest to świetny początek. Staraj się chodzić z opiekunem po swoim pokoju lub okolicy. Wydłuż czas swoich spacerów, gdy będziesz nie masz wystarczająco dużo ruchu, aby ćwiczyć chodzenie z chodzikiem, to też jest w porządku. Po prostu ćwicz starannie stopy, nogi i nie zaniedbuj rehabilitacji. Pomogą ci odbudować wystarczającą siłę, aby przejść do etapu „piechura bez laski”. W rzeczywistości większość terapeutów zacznie rehabilitację pacjentów od ćwiczeń wzmacniających stopy, nogi i korpus, zanim zaczną ćwiczenia chodzenia, ponieważ potrzebujesz solidnych podstaw do bezpiecznej praktyki. Chodzenie po udarze Jest wiele pracy do poprawienia chodu po chodzi o mięśnie, powinieneś popracować nad treningiem stóp, nóg i tułowia, aby poprawić równowagę i także upewnić się dla samego siebie, że nie masz upośledzenia wzroku lub uwagi, które mogłyby stanowić szukasz dobrego i sprawdzonego programu terapii domowej, który pomoże ci poprawić chodzenie po udarze, możesz wypróbować FitMi! To bardzo dobra opcja dla domowej rehabilitacji - ćwiczeń po udarze. Odezwij się, a na pewno Ci coś doradzimy!! Zainspiruj się historią pewnej rehabilitacji po udarze mózgu Rehabilitacja w domu na pełnych obrotach. Mój mąż miał poważny udar 19 sierpnia 2020 roku, który sparaliżował go z prawej strony. Dzięki FitMi od tego czasu poczynił olbrzymie postępy. JESZCZE nie ma władzy w prawym ręku, teraz może chodzić z laską, jego mowa znacznie się poprawiła, ale walczy i rehabilituje się pełną parą. Bardzo się cieszymy, że zakupiliśmy dla niego ten zestaw FitMi, aby mógł dalej pracować i ćwiczyć w domu. Jesteśmy zachęceni tym programem i pozytywnymi opiniami, które przeczytaliśmy od innych ludzi, którzy z niego skorzystali. Dziękujemy Bogu, że trafiliśmy na ten zestaw i dziękujemy za wasze wsparcie. To wspaniały program. Katarzyna ( ZOBACZ JAK DZIAŁA FITMI Czy wiesz, że PCPR dofinansowuje ten zestaw? Chcesz wiedzieć, czy kwalifikujesz się do dofinansowania nawet 95% ceny zestawu? Możesz sam się starać o dofinansowanie albo zlecić to nam bezpłatnie!Nie zapominaj o podaniu swojego maila i telefonu. Jak zwiększyć trudność ćwiczenia za pomocą akcesoriów fitness: Przysiady z taśmą oporową nad kolanami, z piłką fit ball nad głową, na platformie do ćwiczeń, z wykorzystaniem kamizelki z obciążeniem, ze sztangą, kettlebell, piłką lekarską lub workiem z obciążeniem.

Od czego zacząć terapię afazji? Jakie obszary ćwiczyć? Jakie ćwiczenia proponować? Na czym się skupić? - wszystko zależy od wyników diagnozy, kondycji pacjenta i odzyskanych już sprawności. Jeśli jest możliwość - wszystkie te zagadnienia warto skonsultować z pacjentem, gdyż terapia powinna być "szyta na miarę". Bywa jednak, że pacjent dopiero odzyskuje siły i plan terapii układamy od początku. Niniejszy artykuł jest propozycją szczegółowych ćwiczeń, które można dobierać w zależności od potrzeb (nie obejmuje ćwiczeń dedykowanych w sytuacji porażenia i niedowładu). FUNKCJA PIERWSZA: UWAGA 1. gotowość do obdarzania uwagą - przedstawienie się jako terapeuta, - krótkie sesje mające na celu zmotywowanie do wysiłku, nabranie przez pacjenta poczucia wiary i sensu - omówienie sytuacji, celu i wstępnej propozycji terapii - zwrócenie uwagi na otoczenie (wyposażenie łóżka, sali, szafki, posiłki, lekarstwa itp.) - ćwiczenia sensoryczne (dotykowe, słuchowe) - ćwiczenia prostego naśladowania ruchu, także mięśni twarzowych (jeśli jest możliwość) 2. skupienie i rozwijanie trwałości uwagi - stymulacja sensoryczna np. dotyk połączony z pytaniami typu: takie same czy różne? - porównywanie bodźców ile razy dotknęłam? w co dotknęłam? zimne czy ciepłe? (np. łyżeczka, mokry ręcznik) - podobnie ćwiczenia sensoryczne ze słuchem - przykłady: ile razy zapukałam (zaklaskałam)? skąd dobiegł dźwięk? (popatrz lub wskaż stronę) zapukaj podobnie jak ja (szereg trzech, czterech stuknięć z różnym przedziałem czasowym) - stymulacja wzrokowa np. pokazywanie fotografii rodziny, przeglądanie gazet, książek, albumów - przytaczanie imion bliskich (także ukochanych zwierząt jeśli są) - wstępne ćwiczenia ruchowe: chwytanie, trzymanie, przekładanie, przekraczanie linii środkowej ciała, - wstępne ćwiczenia osłuchania z najczęściej używanymi słowami z codzienności (tak, nie, woda, butelka, pić, jeść i stopniowo, coraz bardziej zaawansowane) 3. stopniowe rozszerzanie zakresu uwagi - wprowadzanie większej ilości obrazów (zdjęć) i przedmiotów - stopniowe wydłużanie zdań kierowanych do pacjenta - poszerzanie zakresu bodźców z innych zmysłów ORIENTACJA W SCHEMACIE CIAŁA I PRZESTRZENI 1. ćwiczenia sensoryczne związane ze stronami ciała (góra, dół, w środku, tu, tam, prawa, lewa itp.) 2. ćwiczenia z najbliższą przestrzenią widzianą 3. ćwiczenia z przestrzenią wyobrażoną (pokój w domu, piętra, schody, korytarze itp.) 4. spacery i nazywanie stron oraz kierunków (do przodu, do tyłu, na bok, dookoła itp.) 5. ćwiczenia z orientacją przestrzenną w obrębie jamy ustnej (ćwiczenia kompleksu ustno-twarzowego i aparatu artykulacyjnego) - przykłady: - wysuń język - wciągnij policzki - przesuń czubek języka raz do jednego, raz do drugiego kącika ust (+ naśladowanie) - dotknij czubkiem języka górnych zębów itp. 1. pamięć semantyczna - nazywanie przedmiotów codziennego użytku, przechodząc stopniowo i powoli do trudniejszych poziomów: dni tygodnia, miesięcy, nazw pokojów, budynków, miast i państw, liczenia, kategoryzowania i wymieniania obiektów np. owoców, nazywania przedmiotów pokazywanych, ubrań, naczyń, pieniędzy, lekarstw (słów z codzienności pacjenta), 2. pamięć epizodyczna - ćwiczenia przytaczania zdarzeń z życia pacjenta (warto wcześniej porozmawiać z rodziną, by pomóc naprowadzić rozmowę na miłe wspomnienia) 3. pamięć proceduralna - rozmowy o tym jak coś się robi - można wykorzystać sensorykę i ćwiczyć wkładanie rękawów, buta, szukanie czegoś w torbie, wyszukiwanie czegoś na telefonie, nalewanie wody, herbaty, z czasem robienie najprostszych kanapek itp.) 4. pamięć robocza (krótkotrwała) - ćwiczenia: - powtarzania głosek (dwóch, trzech, stopniowo więcej) - powtarzania sylab - powtarzania słów w ciągu (ponownie zaczynamy od dwóch, stopniowo wydłużając ilość) - powtarzanie liczb i stopniowe przechodzenie do ćwiczeń odtwarzania ich od końca - przytaczanie podstawowych epizodów z czytanej lub opowiadanej prostej historii - przytaczanie postaci, ich imion, miejsca zdarzeń i sensu opowiedzianej anegdoty itp. 5. ćwiczenia pamięci sekwencyjnej np.: - powtarzanie kilku głosek, sylab, słów, cyfr - tworzenie i zapamiętywanie list (np. zakupów, czynności, osób) - powtarzanie i odtwarzanie materiały bezsłownego - zapamiętywanie rozmieszczenia bodźców (dotyk) i odtwarzanie ich z pamięci 1. inicjowanie czynności - zachęcanie pacjenta, by sam coś zaczął, warto na początku ćwiczyć wybieranie i podejmowanie decyzji 2. planowanie ruchu (praksja) w zakresie motoryki artykulacyjnej - omawianie prostych ćwiczeń policzków, warg i języka i zachęcanie pacjenta do naśladowania ich 3. planowanie ruchu w zakresie motoryki dużej - omawianie i zachęcanie pacjenta do wykonania krótkiej sekwencji ruchów dużych (obejmujących całe ciało) 4. planowanie ruchu w zakresie motoryki małej - pokazanie ruchu dłoni i palców (np. prosty rysunek, wycinanie, potarganie i pogniecenie kartki, a następnie rzucenie nią jak piłką w określonym kierunku) i zachęcenie pacjenta do wykonania podobnej sekwencji ruchów 5. monitorowanie ruchu i kontrola błędów - ćwiczenia np. z labiryntami, łączenie punktów, kolorowanie bez wyjeżdżania za linię, próby ruchowe typu przejście slalomem lub po omówionym wcześniej prostym torze przeszkód itp. 6. kontrola błędów w zakresie percepcji słuchowej - ćwiczenie typu "Powiedz jak się mówi poprawnie: lody czy jody, kajak czy kajaj, dzwonek czy zonek" - jeśli są problemy z powtórzeniem, można zachęcić pacjenta, by stuknął w blat kiedy usłyszy poprawną odpowiedź 7. kontrola błędów w zakresie percepcji wzrokowej - ćwiczenia typu "Zaznacz co tu nie pasuje" (na kartce) lub "Pokaż co tu nie pasuje" (na stole z rozłożonymi przedmiotami np. nóż, łyżka, widelec, ołówek) 8. kontrola błędów z wykorzystaniem historyjek obrazkowych - jedna kończy się prawidłowo, druga - nieprawidłowo - która jest poprawna? FUNKCJE PRELINGWALNE 1. segregowanie bodźców np. ćwiczenia z talią kart - segregowanie według kolorów lub figur 2. stopniowanie według nasilenia wybranej cechy np. rozmiaru 3. ćwiczenia wyróżniania cechy wspólnej i różnicującej - np. wskaż obiekty, które są owocami oraz podziel je na czerwone i żółte 4. ćwiczenia porządkowania według następstwa czasowego 5. ćwiczenia odnajdywania kategorii nadrzędnej 5. ćwiczenia dopasowywania i wskazywania kryterium dopasowania 6. ćwiczenia rytmów naprzemiennych np. trójkąt, kwadrat, koło, trójkąt, kwadrat, ...ROZUMIENIE I ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW 1. zwykłe ćwiczenia typu prawda i fałsz - zestaw ćwiczeń w przygotowaniu 2. ćwiczenia z rozumieniem poleceń - np. wskaż na ilustracji prawy dolny róg, a następnie złóż kartkę na pół - ćwiczenia powinny być stopniowane od najłatwiejszych po trudniejsze 3. ćwiczenia w kategoryzowanie lub dopasowywanie w zależności od zaproponowanej cechy lub zbioru cech 4. proste zadania z treścią 5. proste łamigłówki - należy unikać tematyki dziecięcej, infantylnej, 6. dokańczanie fraz o charakterze przyczynowo-skutkowym, logicznego następstwa lub czasowego następstwa - terapeuta zaczyna zdanie, a pacjent kończy np. "Jeśli w czasie burzy pozostawi się wszystkie okna otwarte, to można się spodziewać, że ...." - zestaw zdań w opracowaniu 6. na bardziej zaawansowanym etapie - terapeuta czyta tekst dotyczący jakichś wydarzeń i zadaje pytania otwarte typu: jak to mogłoby się skończyć? jak mogłyby potoczyć się losy bohaterów? jakie inne skutki mogłoby mieć dane wydarzenie? itp. 7. pytania o charakterze "Co byś poradził człowiekowi, który..." np.: złapał gumę w rowerze, zapomniał portfela w kawiarni itp. EKSPRESJA I KOMUNIKACJA 1. ćwiczenia wglądu - gdzie boli, jak się czuje, o czym myśli, co się śniło, czy coś martwi itp. 2. ćwiczenia dostrzegania postępów i omawianie ich 3. ćwiczenia gestykulacji - na ten temat osobny artykuł 4. ćwiczenia komunikacji wspomaganej - korzystanie z plansz i ilustracji przedstawiających czynności i obiekty, rozmowy o przygotowywaniu napisów lub rysunków, umieszczaniu ich w różnych miejscach, pokazywaniu kartki informacyjnej w sytuacjach społecznych (na policji, w aptece, w restauracji itp.)ĆWICZENIA ARTYKULACYJNO - FONACYJNE 1. ćwiczenia koordynacji artykulacyjno-fonacyjnej 2. ćwiczenia realizacji poszczególnych głosek, sylab, słów, zdań 3. ćwiczenia różnicowania głosek i realizacji grup spółgłoskowych 4. ćwiczenia świadomości fonologicznej - wyróżniania głosek w nagłosie, śródgłosie i wygłosie 5. ćwiczenia słuchu fonetycznego - różnego typu, na przykład: - posłuchaj głosek, połącz je i powiedz jakie słowo powstało: k - o - t - posłuchaj sylab, połącz je i powiedz jakie słowo powstało: pa - pu - ga - posłuchaj słów: sowa - sofa i wskaż na rysunkach 6. ćwiczenia prozodii - typu: - powiedz to ciszej - powiedz to głośniej - powiedz to szeptem - powiedz to szybko - powiedz to powoli - powiedz w sposób wesoły - powiedz w sposób smutny - spróbujmy to zaśpiewać - spróbuj powtórzyć mój sposób akcentowania itp. ĆWICZENIA SŁOWNIKOWE 1. ćwiczenia fluencji słownej - więcej ćwiczeń z tego zakresu w osobnym artykule 2. ćwiczenia frazeologiczne - różnego typu: - dokończ powiedzenie - np. głodny jak ..., tani jak ..., uparty jak... - dokończ przysłowie - np. kto pod kim dołki kopie, ten sam w nie ... - połącz słowa (często występują one razem): nie daleko, jabłko, jabłoń - co oznacza powiedzenie: ale młyn! ? 3. ćwiczenia z synonimami, homonimami i antonimami - np.: - jak inaczej można powiedzieć: wesoły? - jakie jest przeciwieństwo słowa: czysty? - co może oznaczać słowo: zamek? 6. ćwiczenia narracyjno-słownikowe o rosnącym stopniu trudności: - dopasowywanie / wskazywanie obrazka w zależności od wypowiedzianego przez terapeutę słowa - układanie historyjki obrazkowej na podstawie historii opowiedzianej przez terapeutę (spośród rozsypanki wielo-obrazkowej) - próby samodzielnej narracji w oparciu o komiks - ćwiczenia dopasowywania usłyszanych dialogów do rysunków komiksowych z pustymi chmurkami - układanie krótkiej historyjki w oparciu o wybór kilku ilustracji np.: chłopiec, piłka, dom, rower, boisko, lody. - ćwiczenie typu: opowiedz mi o... - gdybyś spotkał ... (aktorka, wokalista itp.) - jakie pytania zadałbyś? CZYTANIE I PISANIE 1. warto rozpocząć lub przeplatać ćwiczeniami z zakresu percepcji wzrokowej typu znajdź różnicę (w kształtach różnych i litero-podobnych) 2. ćwiczenia naśladowania brzmienia liter i sylab - powtarzanie po terapeucie 3. ćwiczenia rozpoznawania liter i sylab - wskazywanie ich po usłyszeniu dźwięku 4. ćwiczenia wyróżniania napisów spośród rozsypanki graficznej z kształtami litero-podobmymi 5. ćwiczenia wyróżniania słów ukrytych w dłuższych napisach np. YPIESO 6. ćwiczenia wyróżniania napisów polskich spośród napisów pochodzących z innych języków 7. próby segregowania wydrukowanych słów według języków (jeśli pacjent miał wcześniej takie umiejętności) 8. ćwiczenia grafomotoryczne i usprawniające siłę oraz wytrzymałość mięśni dłoni 9. wskazywanie miejsca w tekście, które właśnie zostało przeczytane - tropienie tekstu wzrokiem 10. wyróżnianie znaków diakrytycznych i przestankowych 11. praca z wyrazami i tekstami oraz ilustracjami - przykłady: - przeczytaj słowo i dopasuj do niego ilustrację - znajdź w tym zdaniu niepasujące słowo - oto dwie odpowiedzi na pytanie - która nie pasuje? - czy te dwa wyrazy mają wspólne znaczenie? jakie? - znajdź błędy w tekście (literowe, gramatyczne, znaczeniowe). -----------------------------------------------------------------------------------------Polecam autorskie karty pracy do terapii:Duży zestaw kart pracy wspierający terapię afazji. Do nabycia duży zestaw (100 kart pracy) przygotowany dla osób z afazją. Do nabycia zestaw kart wspierających terapię mowy, uwagi i pamięci przygotowany z myślą o osobach lubiących psy. Do nabycia zestaw kart wspomagających terapię przygotowany z myślą o osobach lubiących sport. Do nabycia tutaj.

Choroba Parkinsona – rehabilitacja – formy i cele. Według badań, rehabilitacja w chorobie Parkinsona ma pozytywny związek z poprawą jakości życia pacjentów. W przypadku tej choroby rehabilitacja nie ogranicza się jedynie do usprawnienia fizycznego, ale obejmuje także inne dziedziny takie jak terapię zaburzeń mowy oraz połykania
W badaniach porównywano terapię zajęciową z grupą kontrolną, która otrzymywała podstawową opiekę rehabilitacyjną dla osób z zaburzeniami funkcji poznawczych po udarze mózgu. W większości badań interwencja medyczna podczas terapii zajęciowej obejmowała ćwiczenia z wykorzystaniem komputera ze specjalnie zaprojektowanymi grami
Ortezy na rękę i bark. 90 produkty. Orteza to inaczej stabilizator ortopedyczny, którego zadaniem jest unieruchomienie oraz odciążenie określonej części ciała. Takie akcesoria są wykorzystywane w procesie leczenia urazów, a także w okresie rekonwalescencji, np. po przebytej operacji czy odniesionej kontuzji.
UqCnB. 48 431 357 86 382 399 409 5 335

ćwiczenia z taśmą po udarze